مزجد

مزجد. [ ] (اِخ ) احمدبن عمربن محمدبن عبدالرحمن بن قاضی یوسف . مشهور به مزجد و ملقب به شهاب الدین و گاهی صفی الدین کنیتش ابوالسرور. از مشاهیر محققین و اکابر فقهای شافعیه میباشد. از مصنفات اوست : 1- تجرید الزوائد و تفریب الفرائد. 2- تحفة الطلاب . 3- العباب المحیط بمعظم نصوص الشافعی و الاصحاب . 4- منظومة الارشاد. وی در ماه ربیع الثانی سال 930 هَ . ق . درسن 83 سالگی در زبیدیه درگذشت . (از ریحانة الادب ).