مسافهة
لغت‌نامه دهخدا
مسافهة. [ م ُ ف َ هََ ] (ع مص ) دشنام دادن کسی را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || نادانی نمودن . (منتهی الارب ). مجاهله . || نشستن نزدیک خم و دن و شراب خوردن ساعت بعد ساعت . || اسراف نمودن درخوردن شراب و بدون اندازه خوردن آن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || لازم گرفتن ناقه راه را به سیر سخت . (منتهی الارب ). راندن . (اقرب الموارد).
