مساهاةلغتنامه دهخدامساهاة. [ م ُ ] (ع مص ) ترک استقصا کردن در عیش . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). به نهایت نرسانیدن عشرت و شادمانی را. (ناظم الاطباء).
