مستآسلغتنامه دهخدامستآس . [ م ُت َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استئاسة. || آنکه از وی عطا خواهند. || آنکه طلب صحبت وی کنند. (منتهی الارب ). و رجوع به استئاسة شود.
