مستبقلغتنامه دهخدامستبق . [ م ُت َ ب ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استباق . پیشی گیرنده و درگذرنده از جای . (منتهی الارب ). آنکه کوشش می کند پیشی گرفتن و درگذشتن را. || آنکه غالب می شود در تیراندازی . (ناظم الاطباء). رجوع به استباق شود.
