مستثیبلغتنامه دهخدامستثیب . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استثابة. || باز پس گیرنده ٔ مال . (اقرب الموارد). || پاداش خواهنده از کسی . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || آنکه ثواب می کند. (ناظم الاطباء). رجوع به استثابة شود.
