مستذریلغتنامه دهخدامستذری . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استذراء. پناه گیرنده به کسی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || بز گشن خواه .(منتهی الارب ). || به سایه ٔ درخت شونده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به استذراء شود.
