مسترعللغتنامه دهخدامسترعل . [ م ُ ت َ ع ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استرعال . آنکه همراه گله برآید و یا گله کش و گله بان و یا صاحب شتران و پیشرو گله . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و رجوع به استرعال شود.
