مسترعیلغتنامه دهخدامسترعی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) مسترع . نعت فاعلی از استرعاء. نگه داشتن خواهنده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). آنکه می خواهد از کسی که نگهبانی کند ستوران و چراگاه را. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). و رجوع به استرعاء شود.
