مستشلی
لغتنامه دهخدا
مستشلی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استشلاء. خواننده کسی را برای رهائی دادن از تنگی و دشواری یا از هلاکت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || خلاص کننده و رهاکننده کسی را. || خشمگین و غضبناک . (اقرب الموارد). رجوع به استشلاء شود.
