مستضاملغتنامه دهخدامستضام . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از استضامة. مظلوم و آنکه از حق او کم کرده باشند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). ستم دیده . رجوع به استضامة شود.
