مستطردلغتنامه دهخدامستطرد. [ م ُ ت َ رِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استطراد. آنکه از پیش دشمن هزیمت کند برای فریفتن او. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به استطراد شود.
