مستعبر
لغت‌نامه دهخدا
مستعبر. [ م ُ ت َ ب ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استعبار. آنکه خواب گزارد بر کسی جهت تعبیر کردن . (منتهی الارب ). حکایت کننده ٔ خواب و رؤیای خویش بر کسی و تعبیر آن را خواهنده . (اقرب الموارد). || آنکه اشک جاری دارد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || اندوهناک . (منتهی الارب ). محزون . (اقرب الموارد).
