مستعصیلغتنامه دهخدامستعصی . [ م ُت َ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استعصاء. گناه جویند بر کسی . (آنندراج ) (منتهی الارب ). || سرکش و عاصی و گناهکار. (ناظم الاطباء). رجوع به استعصاء شود.
