مستفلیلغتنامه دهخدامستفلی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) مُستفل . نعت فاعلی از استفلاء، آنکه شپش جستن خواهد در سر. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به استفلاء شود.
