مستمطر

مستمطر. [ م ُ ت َ طِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استمطار. باران خواهنده از خداوند. (از اقرب الموارد). || مکان و زرعی که نیازمند باران باشد. || طالب نیکویی و خیر. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || آنکه از باران به پناهگاه خویش پناه برد. (ازاقرب الموارد). || خاموش . (از منتهی الارب ). ساکت . (از اقرب الموارد). رجوع به استمطار شود.