مستنهرلغتنامه دهخدامستنهر. [ م ُ ت َ هَِ ] (ع ص ) آب رونده در زمین .(از منتهی الارب ). || فراخ شونده . || گیرنده ٔ زمین محکم برای جاری کردن نهر. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به استنهار شود.
