مستهترلغتنامه دهخدامستهتر. [ م ُ ت َ ت ِ ] (ع ص ) پیروی کننده از هوای خود که به کرده ٔ خویش اهمیت ندهد. || عقل بشده از کلانسالی . (از اقرب الموارد). و رجوع به استهتار شود.
