مستوزی

مستوزی . [ م ُت َ ] (ع ص ) برآینده بر کوه . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). و رجوع به استیزاء شود. || استیخ بلند. (منتهی الارب ). منتصب و مرتفع. (اقرب الموارد). || تکیه کننده بر رای و دانش خود. (منتهی الارب ). مستبد در رای خود. (از اقرب الموارد).