مستوعرلغتنامه دهخدامستوعر. [ م ُ ت َ ع ِ ] (ع ص ) آنکه دشوار یابد جای و راه را. (ازمنتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || دشوارشمرنده . (از منتهی الارب ). و رجوع به استیعار شود.
