مستوعللغتنامه دهخدامستوعل . [ م ُ ت َ ع ِ ] (ع ص ) پناه گیرنده و لاجی ٔ. (از اقرب الموارد). و رجوع به استیعال شود. || بز کوهی بر کوه رونده . (از منتهی الارب ).
