مستکنلغتنامه دهخدامستکن . [ م ُ ت َ ک ِن ن ] (ع ص ) نعت فاعلی از استکنان . پوشیده و در پرده گردنده . (از منتهی الارب ). مستتر. (از اقرب الموارد). پنهان شده . نهفته . و رجوع به استکنان شود.
