مسد

مسد. [ م َ ] (ع مص ) رسن تافتن . (از منتهی الارب ). تافتن رسن را. یا نیکو تافتن آن را. (از اقرب الموارد). نیک تافتن رسن . (تاج المصادر بیهقی ). || در رنج انداختن و مانده گردانیدن سیر ستور را. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || نرم و لطیف و هموار بودن شکم . (از اقرب الموارد). || جاریة حسنةالمسد؛ دختر سخت نیک بر پیچان خلقت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).