مسیاحلغتنامه دهخدامسیاح . [ م ِ ] (ع ص ) رونده برای برپا داشتن شر و فتنه در زمین . (از اقرب الموارد). آن که میان مردمان تباه کند به سخن چینی و فتنه ٔ رونده . (مهذب الاسماء). ج ، مساییح . (از منتهی الارب ) .
