مسیکةلغتنامه دهخدامسیکة. [ م َ ک َ ] (ع ص ) تأنیث مسیک : أرض مسیکة؛ زمین که آب را فرونکشد از جهت صلابت و سختی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
