مشاءةلغتنامه دهخدامشاءة.[ م َ ءَ ] (ع مص ) (از «ش ی ء») خواستن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). شاء شیئاً و شیئة و مشاء و مشائیة. (ناظم الاطباء). و رجوع به شی ٔ شود.
