مشاح
لغتنامه دهخدا
مشاح . [ م ُ شاح ح ] (ع ص ) (از «ش ح ح ») مجادل . مناقش . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : و منه فی صفته علیه السلام لیس بفظ و لاغلیظ و لا صخاب و لا فحاش و لا عیاب و لا مشاح ای لا مجادل و لا مناقش . (منتهی الارب ). و رجوع به مشاحة شود.
