مشاقة

مشاقة. [ م ُ شاق ْ ق َ ] (ع مص ) (از «ش ق ق ») خلاف و دشمنانگی کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). شقاق . (ناظم الاطباء). با یکدیگر خلاف کردن . (ترجمان القرآن ). شقاق . مخالفت . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || ضرر رسانیدن مردم . || در مشقت انداختن . || یک سو شدن به خلاف از ایشان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). و به همه ٔ معانی رجوع به شاق شود.