مشت خوردن
لغت‌نامه دهخدا
مشت خوردن . [ م ُ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) مضروب شدن . دریافت کردن ضربه ٔ مشت . صدمه دیدن از ضربه ٔ مشت :
بخوردم یکی مشت زورآوران .
- مشت بر دهان خوردن ؛ اصابت مشت بر دهان :
از دست تو مشت بر دهان خوردن
خوشتر که ز دست خویش نان خوردن .
بخوردم یکی مشت زورآوران .
سعدی .
- مشت بر دهان خوردن ؛ اصابت مشت بر دهان :
از دست تو مشت بر دهان خوردن
خوشتر که ز دست خویش نان خوردن .
سعدی .
