مشکین سرشت
لغتنامه دهخدا
مشکین سرشت . [ م ُ / م ِ س ِ رِ ] (ص مرکب ) هر چیزی که دارای طبیعت مشک بود و بوی مشک دهد. (ناظم الاطباء). خوشبوی چون مشک . به مشک سرشته شده :
درآمد به مشکوی مشکین سرشت
چو آب روان کآید اندر بهشت .
درآمد به مشکوی مشکین سرشت
چو آب روان کآید اندر بهشت .
نظامی .