مشکی

مشکی . [ م ُ / م ِ ] (اِخ ) صادقی کتابدار درباره ٔ او نویسد: ... علت اختیار این تخلص آن است که قدری سیاه چرده است . در درگاه مسجد جامع اصفهان ... محل باصفایی ترتیب داده که تکیه گاه ارباب فهم و بخصوص شعر است . طبع شعرش چنین است :
وگر از سادگی جویم وصال پاکدامانی
که بر گرد خیالش آرزو دشوار میگردد
دهد از کفر مشکی مژده اکنون بت پرستان را
که ایمان میگذارد طالب زنار میگردد.

(از مجمعالخواص ص 238).