مشک فروشان
لغت‌نامه دهخدا
مشک فروشان . [ م ُ / م ِ ف ُ] (اِ مرکب ) معروف است . (برهان ) (آنندراج ). ج ِ مشک فروش ، یعنی فروشنده ٔ مشک . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). ج ِ مشک فروش . (ناظم الاطباء). فروشندگان مشک :
ناف شب از مشک فروشان اوست
ماه نو از حلقه به گوشان اوست .
و رجوع به ماده ٔ قبل شود.
|| کنایه از خوش خویان است . (انجمن آرا) (مجموعه ٔمترادفات ص 151). کنایه از مردم خلیق و مهربان و خوشخوی . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
ناف شب از مشک فروشان اوست
ماه نو از حلقه به گوشان اوست .
نظامی (گنجینه ٔ گنجوی چ وحید چ 2 ص 354).
و رجوع به ماده ٔ قبل شود.
|| کنایه از خوش خویان است . (انجمن آرا) (مجموعه ٔمترادفات ص 151). کنایه از مردم خلیق و مهربان و خوشخوی . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
