مصلحت اندیش

مصلحت اندیش . [ م َ ل َ ح َ اَ ] (نف مرکب ) که اندیشه ٔ صلاح کار دارد. که به صلاح کار اندیشد. که صلاح و صواب کار خویش در نظر گیرد. مصلحت بین :
عاقل متفکر بود و مصلحت اندیش
در مذهب عشق آی وز این جمله برستی .

سعدی .

ضمیر مصلحت اندیش هرچه پیش آید
به تجربت بزند بر محک دانایی .

سعدی .