مصمئکةلغتنامه دهخدامصمئکة. [ م ُ م َ ءِک ْ ک َ ] (ع ص ) زمین ترشده از باران . (آنندراج ). نعت فاعلی از اِصْمِئْکاک .گویند: الارض مصمئکة و السماء مستویة؛ یعنی زمین تر است از باران و آسمان لایق باران . (از منتهی الارب ).
