مطاولت

مطاولت . [ م ُ وَ / وِ ل َ ] (از ع ، اِمص ) مطاولة : جنگی بپای شد که از آن سخت تر نباشد که خصمان در کار مطاولت افکندند و نیک بکوشیدند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 493). چون مسافت میان هر دو لشکر نزدیک شد کافر راه مطاولت در محاربت و مصابرت در مصاولت پیش گرفت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 201). سوار و پیاده ٔ ممالک خود بخواند و راه مطاولت در پیش نهاد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ایضاً ص 350). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.