ترجمه مقاله

مطبخ

لغت‌نامه دهخدا

مطبخ . [ م َ ب َ ] (ع اِ) جای پختن . (منتهی الارب ) (غیاث ) (آنندراج ). جائی که در آن طبخ کنند. ج ، مَطابِخ . (از اقرب الموارد). آشپزخانه و جایی که در آن طعام طبخ میکنند. (ناظم الاطباء). جای دیگ پختن . (مهذب الاسماء) (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (السامی فی الاسامی ) (یادداشت ایضاً). آشپزخانه . باورچی خانه . دیگ پزخانه . خورشخانه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : از جد و جده ٔمن ... چیزها خواستی پنهان چنانکه در مطبخ کس خبر نداشت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 107). از مطبخ خاصه خوردنی آوردند و پیغام در پیغام بود و نواخت و دلگرمی و اندک مایه چیزی بخورد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 234).
ز بهر صادر و وارد پزند هر روزی
هزار پخته مر او را همیشه در مطبخ .

سوزنی .


سرسام جهل دارند این خر جبلتان
وز مطبخ مسیح نیاید جوآبشان .

خاقانی (دیوان چ سجادی ص 329).


جز آتش خور گرت خورش نیست
در مطبخ آسمان چه باشی .

خاقانی (ایضاً ص 371).


آفاق را از جرم خور هم قرص و هم آتش نگر
هم مطبخ و هم خوان زر هم میده سالار آمده .

خاقانی .


آتش صبحی که در این مطبخ است
نیم شراری ز تف دوزخ است .

نظامی .


قوت جبریل از مطبخ نبود
بود از دیدار خلاق ودود.

مولوی .


- ابیض المطبخ ؛ بخیل . (از اقرب الموارد).
- مطبخ سفید داشتن ؛ از طعام خالی داشتن مطبخ . (آنندراج ). کنایه از بخیل بودن :
زو چه توان خورد که گاهی ندید
کاسه سیه دارد و مطبخ سفید.

میرخسرو (از آنندراج ).


ترجمه مقاله