مطحیة

مطحیة. [ م ُ طَح ْ حی َ ] (ع ص ) بقلة مطحیة؛ تره ٔ روئیده بر زمین . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). مُطَحّی . گیاهی که میروید و می پوشاند روی زمین را. (ناظم الاطباء).