مطراةلغتنامه دهخدامطراة. [ م ُ طَرْ را ] (ع ص ) غِسلة مطراة؛ دست شستی پرورده در خوشبویها. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مطرا و «عود مطرا» ذیل مطرا شود.
