مطرقه
لغت‌نامه دهخدا
مطرقه . [ م ِ رَ ق َ ] (ع اِ) خایسک آهنگران . (منتهی الارب ) (آنندراج ). پتک و چکش آهنگران که به هندی هتورا و گهن گویند. (غیاث ). خایسک . (مهذب الاسماء) (لغت نامه اسدی ) (زمخشری ). چکوچ . (فرهنگ اسدی نخجوانی ). چکش . کوبیازه و کوبین و خایسک آهنگری و مسگری و چکش و پتک . (ناظم الاطباء). مطرق :
تا شرط شغل سوزن و سوزنگری به عرف
آخر بود به مشقیه اول به مطرقه
بادا سرت به مطرقه ٔ هجو سوزنی
تا جایگاه درد شقیقه به مشققه .
|| چوبی که بدان پنبه زنند. (منتهی الارب ). چوب پنبه زنی . (مهذب الاسماء).چوبی که بدان پشم زنند. چوب پنبه زنی . چوبک ندافی . معدکه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
تا شرط شغل سوزن و سوزنگری به عرف
آخر بود به مشقیه اول به مطرقه
بادا سرت به مطرقه ٔ هجو سوزنی
تا جایگاه درد شقیقه به مشققه .
سوزنی (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| چوبی که بدان پنبه زنند. (منتهی الارب ). چوب پنبه زنی . (مهذب الاسماء).چوبی که بدان پشم زنند. چوب پنبه زنی . چوبک ندافی . معدکه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
