مطفاةلغتنامه دهخدامطفاة. [ م ُ ] (ع ص )که گرمی آن نشسته باشد. که حرارت آن کاسته شده باشد: مثل النورةالغیر المطفاة. (کتاب دوم قانون ابوعلی سینا ص 148، یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
