مطمر
لغتنامه دهخدا
مطمر. [ م ِ م َ ] (ع اِ) رشته ٔ دراز که بدان اندازه کنند. (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). زیج . بناء. ریسمان کار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || اقم المطمر یا محدث ؛ راست و درست کن حدیث را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).