مطنجن

مطنجن . [ م ُ طَ ج َ ] (اِ) مأخوذ از مطجن تازی ، نوعی از خورش . (ناظم الاطباء). قسمی خورش که از گوشت و رب و مغز گردو و آلو کنند. خورشی است که از گوشت و پیاز سرخ کرده و مغز گردکان و آلوو گوجه ٔ برغانی کنند و چاشنی از شکر و قند زنند. اصل این کلمه مطجن باشد یعنی در تابه پخته و اصل مطجن نیز اشتقاق گونه و تقریبی از تابه . رجوع به طنجین و طیجن و تطجین شود. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).