مظاظلغتنامه دهخدامظاظ. [ م ِ ] (ع مص ) بدی و منازعت کردن با یکدیگر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط). || لازم گرفتن دشمن را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از محیط المحیط).
