مظؤرةلغتنامه دهخدامظؤرة. [ م َ رَ ] (ع ص ) (از «ظٔر»)ناقة مظؤرة؛ ناقه ٔ دایه گرفته شده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). ماده شتری که برای بچه ٔ دیگری دایه گرفته شده باشد. (ناظم الاطباء).
