مظیاة

مظیاة. [ م َظْ ] (ع ص ) (از «ظی ی ») ارض مظیاة؛ زمین گیاه ظیان ناک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ارض مظواة بالواو مثله . (منتهی الارب ).