معاجاة
لغتنامه دهخدا
معاجاة. [ م ُ ] (ع مص ) بازداشتن و درنگ نمودن مادر شیر را از بچه به اغذیه ٔ دیگر یا به شیر دیگری . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شیر دادن مادر کودک را با شیر دیگری و یا منع کردن کودک را از شیر و او را طعام دیگر دادن . (از اقرب الموارد).
