معاداة

معاداة. [ م ُ ] (ع مص ) (از «ع دو») دشمنی نمودن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). با کسی دشمنی کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد). و رجوع به معادات و معادا شود. || پی یکدیگر زدن وانداختن دو شکار را در یک تک . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || گرفتن از موی کسی . (از منتهی الارب ). گرفتن موی کسی را یا بلند کردن آن . (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به عِداء شود. || نبرد کردن در دویدن . (از منتهی الارب ) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).