معاعاةلغتنامه دهخدامعاعاة. [ م ُ ] (ع مص ) زجر کردن گوسپند را به کلمه ٔ «عا» و جز آن . (منتهی الارب ). خواندن گوسپند را. (ناظم الاطباء). و رجوع به معاواة شود.
