معاملگی
لغتنامه دهخدا
معاملگی . [ م ُ م ِ ل َ / ل ِ ] (حامص ) منسوب به معامله . (ناظم الاطباء).
- بدمعاملگی کردن ؛ بد رفتاری نمودن در معامله و داد و ستد. (ناظم الاطباء). خلاف خوش معاملگی .
- خوش معاملگی کردن ؛ یعنی خوشرفتاری در معامله و داد و ستد. (ناظم الاطباء). به قول و وعده در داد و ستد استوار بودن .
- بدمعاملگی کردن ؛ بد رفتاری نمودن در معامله و داد و ستد. (ناظم الاطباء). خلاف خوش معاملگی .
- خوش معاملگی کردن ؛ یعنی خوشرفتاری در معامله و داد و ستد. (ناظم الاطباء). به قول و وعده در داد و ستد استوار بودن .