معتفد

معتفد. [ م ُ ت َف ِ ] (ع ص ) در بربندنده بر خود و نخواهنده چیزی از کسی چندانکه بمیرد از گرسنگی و این در خشک سال می کنند. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). کسی که در به روی خود بندد و از کسی چیزی نخواهد تا بمیرد از گرسنگی چنانکه در زمان جاهلیت معمول تازیان بود که در خشکسالی چنین می کردند. (ناظم الاطباء). || گرونده و اعتماد کننده و یقین نماینده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به اعتفاد شود.